Ηλίθιοι Σύγχρονοι Δεινόσαυροι

Θεωρώ τον εαυτό μου άτομο με το σύνδρομο του Πίτερ Παν (ναι ναι, το γνωστό σύνδρομο που δεν θέλει κάποιος να μεγαλώσει, αλλά να μείνει για πάντα παιδί). Και το παιδί μέσα μου έχει απορίες. Μιλάμε για πολλές απορίες... Σήμερα λοιπόν αποφάσισα να λύσω μερικές απορίες σχετικά με το φαινόμενο του θερμοκηπίου, και του πώς διάολο γίνεται, ενώ όλοι λένε πως η θερμοκρασία της Γης ανεβαίνει και το νερό μειώνεται, οι ίδιοι πάλι να λένε πως η στάθμη των νερών ανεβαίνει και απειλεί να πνίξει πόλεις ολόκληρες.
Αρχικά, ήθελα να ξεμπερδεύω με την ιδέα "νερό θάλασσας εξατμίζεται - πάει στην ατμόσφαιρα- λόγω θέρμανσης γίνεται βροχή- ξαναπέφτει στη γη - έχουμε πάλι την ίδια ποσότητα νερού".Γιατί ακούγεται πολύ ωραίο και παραμυθένιο, σαν να μου βάζουν κερί στ'αυτιά για να μην ακούσω κάτι κακό. Έμαθα λοιπόν πως λόγω της θέρμανσης του πλανήτη, λιώνουν αργά και σταθερά οι πάγοι και το νερό που εξατμίζεται από τη θάλασσα και ξαναπέφτει, δεν είναι -φυσικά- αλμυρό, αλλά γλυκό. Και έτσι, το θαλασσινό νερό χάνει μια μικρή περιεκτικότητα σε αλάτι και οι πάγοι λιώνουν πιο γρήγορα, μιας και ο πάγος γενικότερα λιώνει πιο αργά σε αλατισμένο νερά παρά σε γλυκό (ζήτω τα πειράματα χημείας και φυσικής στο Γυμνάσιο).
Έχουμε έτσι λοιπόν περισσότερο γλυκό νερό, όχι όμως απαραίτητα πόσιμο και όχι στα σωστά μέρη. Γιατί, με την αλλαγή της θερμοκρασίας, μετατοπίζονται τα ρεύματα θερμών νερών και ζεστού-κρύου αέρα και έχουμε έτσι χαρούμενες καταιγίδες-μουσώνες-ασταμάτητες βροχοπτώσεις σε μέρη που μέχρι τώρα δεν είχαμε, ενώ τα τροπικά δάση δέχονται όλο και λιγότερο βρόχινο νερό.
Και αφού έλυσα αυτή την υπο-απορία, προχώρησα παρακάτω.

...και διάβασα αυτό
http://www.buildings.gr/greek/perivallon/planitikiskiasi.htm

που παρουσιάζει μια ΠΟΛΥ χαρούμενη και ευχάριστη έκδοση σχετικά με το ΤΙ, εμείς οι άνθρωποι είμαστε ικανοί να κάνουμε στο περιβάλλον και πώς μπορούμε να καταφέρουμε με μια από κοινού προσπάθεια να σκοτώσουμε τον πλανήτη, να αυτοκτονήσουμε και να υπογράψουμε συμβόλαιο θανάτου για τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας.
Λίγο πολύ, η σελίδα αυτή αναφέρεται σε ένα ντοκυμανταίρ για την Πλανητική Σκίαση. Δεν θα προσπαθήσω να αναλύσω το φαινόμενο αυτό, μιας και δεν είμαι επιστήμονας και η εκφρασή μου θα είναι το λιγότερο ελλειπής, θα δοκιμάσω όμως να δώσω τη σούμα και αν σουφαίνεται ενδιαφέρον, κοίταξε και τη σελίδα...

Μέχρι τώρα νομίζαμε πως μας απειλούσε ΜΟΝΟ το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Γράψε λάθος, μας απειλεί ΚΑΙ το φαινόμενο της Πλανητικής Σκίασης. Τι'ν τούτο ε?
Οι ρύποι που εκπέμπουμε ΔΕΝ είναι μόνο αέρια, είναι και μικρά σωματίδια που ίπτανται χαρούμενα στην ατμόσφαιρα. Επειδή όμως είμαστε πολλοί εμείς οι Άνθρωποι, είναι πολλοί και οι ρύποι μας και ακόμα πιο πολλά τα σωματίδια στον αέρα (μόρια από καπνιά, στάχτες, διοξείδιο του θείου). Για την ακρίβεια...
Το πρόγραμμα INDOEX ήταν μια τεράστια πολυεθνική προσπάθεια. Για 4 χρόνια χρησιμοποιήθηκε κάθε τεχνικό μέσο προκειμένου να ληφθούν δείγματα και να καταγραφεί η ατμόσφαιρα. Το πρόγραμμα στοίχισε 25 εκ. δολάρια αλλά παρήγαγε αποτελέσματα που ξάφνιασαν όλους: έδειξε ότι τα σωματίδια ρύπων εμπόδιζαν μέρος του ηλιακού φωτός, αλλά πολύ πιο σημαντική ήταν η επίδρασή τους στα σύννεφα. Τα μετέτρεπαν σε γιγαντιαία κάτοπτρα. Τα σύννεφα αποτελούνται από σταγονίδια νερού και σχηματίζονται μόνο όταν ο ατμός της ατμόσφαιρας συμπυκνώνεται στην επιφάνεια σωματιδίων όπως η γύρη και το θαλασσινό αλάτι. Καθώς μεγαλώνουν γίνονται τόσο βαριά που πέφτουν ως βροχή.

"Ο Ramanathan ανακάλυψε ότι ο μολυσμένος αέρας περιέχει πολύ περισσότερα σωματίδια από τον αμόλυντο αέρα: μόρια από στάχτη, καπνιά, διοξείδιο του θείου.
Ramanathan:
- Είδαμε δεκαπλάσια επίπεδα σωματιδίων στη μολυσμένη μάζα αέρος βόρεια των Μαλβίδων σε σύγκριση με αυτά που είδαμε στο νότιο μέρος όπου ο αέρας είναι πεντακάθαρος. Στο μολυσμένο αέρα δισεκατομμύρια σωματίδια παρείχαν δεκαπλάσιες εστίες γύρω από τις οποίες μπορούσαν να σχηματίζονται σταγονίδια.
Έτσι τα μολυσμένα σύννεφα περιείχαν πολύ περισσότερα σταγονίδια, το καθένα πολύ πιο μικρό από τα φυσιολογικά. Πολλά μικρά σωματίδια αντανακλούν περισσότερο φως από τις λιγότερες μεγάλες σταγόνες. Οπότε τα μολυσμένα σύννεφα αντανακλούν περισσότερο φως πίσω στο διάστημα, εμποδίζοντας τη ζέστη του ηλίου. Αυτή ήταν η αιτία της Πλανητικής Σκίασης.

Παρακάτω όμως γίνεται ακόμα καλύτερο...
Beate Liepert:
Νομίζαμε ότι ζούμε σ’ ένα κόσμο πλανητικής υπερθέρμανσης, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι ακριβώς έτσι. Ζούσαμε σ’ ένα κόσμο Πλανητικής Υπερθέρμανσης και Σκίασης και τώρα αφαιρούμε την Πλανητική Σκίαση. Οπότε καταλήγουμε στον κόσμο της Πλανητικής Υπερθέρμανσης. Μόνο που είναι πολύ ζεστότερος απ’ ότι περιμέναμε. Εδώ εστιάζεται το πρόβλημα: ενώ το φαινόμενο του θερμοκηπίου ζεσταίνει τον πλανήτη, η Πλανητική Σκίαση τον ψυχραίνει. Οπότε τη θέρμανση που προκάλεσε το διοξείδιο του άνθρακα την είχε κρύψει η ψύξη από την ατμοσφαιρική μόλυνση. Αλλά αυτή η κατάσταση αρχίζει ν’ αλλάζει. Αν δεν αντιδράσουμε τότε ο ρύπος που ψύχει θα μειώνεται, ενώ ο ρύπος που ζεσταίνει θ’ αυξάνεται. Το διοξείδιο του άνθρακα ανεβαίνει ενώ τα σωματίδια μειώνονται, έτσι έχουμε επιτάχυνση της θέρμανσης. Θα υποστούμε διπλό χτύπημα: λιγότερη ψύξη και μαζί περισσότερη θέρμανση. Για μας αυτό αποτελεί σοβαρότατο πρόβλημα, καθώς η θερμοκρασία θα αρχίσει να ανεβαίνει ανελέητα και δεν θα μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να το σταματήσουμε.
Στις βορειότερες περιοχές 10 βαθμοί κελσίου επιπλέον, θα μπορούσαν να ελευθερώσουν ένα τεράστιο ποσό φυσικών αερίων του θερμοκηπίου, μεγαλύτερο απ’ όλα τα αποθέματα ορυκτών καυσίμων του πλανήτη. Κινδυνεύουμε να αποσταθεροποιήσουμε το ένυδρο μεθάνιο που είναι αποθηκευμένο σαν πάγος στο βάθος των ωκεανών, 10 τρισεκατομμύρια τόνοι. Είναι γνωστό ότι αποσταθεροποιείται από την θερμότητα. Σ’ εκείνη τη φάση θα είναι αργά να γίνει κάτι για την περιστολή των εκπομπών. 10 τρισεκατομμύρια τόνοι μεθανίου, αέριο θερμοκηπίου 8 φορές πιο δυνατό από το διοξείδιο του άνθρακα, μπορεί να βγει στην ατμόσφαιρα. Το κλίμα θα τεθεί εκτός ελέγχου με κατεύθυνση προς θερμοκρασίες που έχουν 4 δισεκατομμύρια χρόνια να ιδωθούν.
Αυτό δεν είναι πρόβλεψη, είναι προειδοποίηση για το τι θα γίνει αν απαλλαγούμε από τη σωματιδιακή μόλυνση της ατμόσφαιρας, χωρίς να κάνουμε τίποτα για τα αέρια του θερμοκηπίου.
Η εύκολη λύση – να συνεχίζουμε μολύνοντας με την ελπίδα πως η Πλανητική Σκίαση θα μας σώσει – είναι λύση αυτοκτονίας. Αν συνεχίσουμε να εκπέμπουμε σωματίδια, θα υπάρξει φοβερό αντίκτυπο στην ανθρώπινη υγεία. Τα σωματίδια προκαλούν πολλές νόσους του αναπνευστικού. Γι’ αυτό τίθενται υπό έλεγχο. Επηρεάζουν το κλίμα έτσι κι αλλιώς. Αν προσπαθείς να αλλάξεις τις ισορροπίες του πλανήτη, την σταθερότητα της ακτινοβολίας, τότε αλλάζεις μορφές κυκλοφορίας όπως εκείνη των μουσώνων που θα έχει ολέθριες επιδράσεις στη ζωή των ανθρώπων. Είναι αδύνατο να εξουδετερωθεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου συνεχίζοντας την εκπομπή σωματιδίων, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι είναι επιβλαβή για την ανθρώπινη υγεία. Πρέπει αμέσως να ληφθούν μέτρα ριζικής αντιμετώπισης των αιτίων της Πλανητικής Υπερθέρμανσης και Σκίασης, δηλαδή για την καύση του άνθρακα, του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Μπορεί να χρειασθεί η λήψη δύσκολων αποφάσεων για τον τρόπο ζωής μας και την ηλεκτροπαραγωγή. Για 20 χρόνια συζητάμε αυτά τα θέματα. Μέχρι τώρα ελάχιστα έχουν γίνει σε πρακτικό επίπεδο. Η ανακάλυψη της Πλανητικής Σκίασης καθιστά σαφές ότι δεν μας μένει πολύς χρόνος. Πολύ σημαντικό κίνητρο είναι ν’ αφήσεις βιώσιμο περιβάλλον για τα παιδιά σου. Αν συνεχίσουμε όπως τώρα, αυτό θα συμβεί. Θα αφήσουμε ένα περιβάλλον πολύ χειρότερο από αυτό που εμείς γνωρίσαμε. Αυτό θα οφείλεται στον τρόπο που ζήσαμε και θα είναι πράγματι τραγικό. "

Εμένα πάλι, όλη αυτή η ιστορία μου θυμίζει μια από όλες τις εκδοχές, σχετικά με το πώς εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροι.
Μέχρι σήμερα η επικρατέστερη άποψη για την εξαφάνιση των δεινοσαύρων, μεταξύ της Περμίας και Τριασσικής περιόδου(περίπου 250 εκατομμύρια χρόνια πριν), ήταν ότι ένας τεράστιος αστεροειδής προσέκρουσε στην επιφάνεια της Γης, προκαλώντας μια τεράστια έκρηξη,της οποίας το νέφος κάλυψε όλη την ατμόσφαιρα, εμποδίζοντας το ηλιακό φως και προκαλώντας μια δραματική πτώση της θερμοκρασίας σε παγκόσμιο επίπεδο.
Αποτέλεσμα αυτής της οικολογικής καταστροφής ήταν η εξαφάνιση όχι μόνο των δεινοσαύρων αλλά και του 90% των θαλάσσιων οργανισμών, καθώς και του 75% των έμβιων οργανισμών της ξηράς.
Κάποια τελευταία ερευνητικά δεδομένα, ωστόσο, από το Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, δείχνουν ότι η εξαφάνιση των δεινοσαύρων προήλθε από τη σταδιακή αλλαγή του παγκόσμιου οικοσυστήματος, λόγω της έντονης ηφαιστειακής δραστηριότητας, η οποία κλιμακώθηκε επί σειρά εκατομμυρίων ετών.
Εμείς πάλι, ως Άνθρωποι και ανώτερα όντα (μιλάμε, σκεφτόμαστε, γράφουμε, ζωγραφίζουμε κλπ κλπ) φτάσαμε σε τέτοιο σημείο εξέλιξης που να καταφέρουμε ΜΟΝΟΙ μας παρακαλώ, να προκαλέσουμε αντίστοιχες αλλαγές στο κλίμα του πλανήτη, ετοιμάζοντας εαυτούς για την τρίτη μεγαλύτερη μαζική εξάλειψη της γήινης ιστορίας. Λίγο-πολύ, νοιώθω σαν δεινόσαυρος που μασουλάει ανέμελα, χαζεύοντας τα ηφαίστεια ή τους μετεωρίτες να πέφτουν.

Ο τοίχος είναι στα δεξιά και το πρωί δεν σηκώθηκα απο την αριστερή πλευρά του κρεββατίου...

Ναι, ένα δύο? Τεστ... Α ωραία, δουλεύει.
...και?
Δεν ξέρω, δεν κάνω τίποτα ιδιαίτερες σκέψεις που να αξίζει να γραφτούν, τουλάχιστον όχι τώρα. Συνήθως σκέφτομαι όταν βαριέμαι ή όταν περπατάω και είναι τόσο εκτός λογικού συνειρμού, που απλά μετά ξεχνάω τι σκεφτόμουν.
Για παράδειγμα ΤΩΡΑ, που βαριέμαι αρκετά, παρατηρώ οτι αρχίζει και με πονάει η πλάτη μου.
Είμαι σε ένα γραφείο, ντυμένη με ντρες κόντ γραφείου φυσικά και έχω μπροστά μου ένα πισι. Και περνώντας την ώρα μου γράφοντας ή γενικότερα κάνοντας κάτι έτσι καθιστή, σκέφτομαι πώς θα κατέληγα αν συνέχιζα αυτή τη δουλειά για αρκετά χρόνια... Μα τι λέω, εννοώ, πως θα καταλήξω μετά από μερικά χρόνια, μιας και οι περισσότερες δουλειές πλέον είναι μπροστά απο πισι.
Λοιπόν για να δω:
Ναι, σίγουρα θα έχω μια ελαφριά τενοντίτιδα στα χέρια λόγω keyboard. Μάλλον θα μου ανέβει η μυωπία και αν όχι, κάτι πάντως θα πάθουν τα ματάκια μου. Η πλάτη μου θα κάνει μια μικρή καμπουρίτσα-κύρτωμα και η λεκάνη μου σιγά σιγά με τα χρόνια θα αρχίσει να στραβώνει, είτε απο το λάθος κάθισμα, είτε απο το σταυροπόδι. Και φυσικά, από τα τακούνια θα βγάλω προβλήματα στα πόδια, τα γόνατα, τη μέση και την πλάτη. Για την ακρίβεια, το νοιώθω αυτό το πράγμα να μου συμβαίνει. Και φυσικά, μετά θα πρέπει να πλακώνομαι στα γυμναστήρια για να κάψω όοοοοοοοολη αυτή την κυτταρίτιδα που θα προκύψει από τους ατελείωτους καφέδες και για να ισιώσω λίγο το κορμάκι μου. Και τον μελλοντικά πλακέ μου κώλο...